Omgeving

Mensen in je omgeving kunnen heel verschillend reageren. Van ronduit bot tot heel meelevend. Veel mensen weten zich geen houding te geven. Na een dergelijke ingrijpende gebeurtenis kun je heel gevoelig zijn voor de reacties, mede door je verwarde hormonen die je stemming en gedrag sterk beïnvloeden. Weinig mensen reageren zoals jij dat graag zou willen. Het helpt daarom om duidelijk naar je omgeving te zijn en je behoeftes uit te spreken. Probeer in te zien dat mensen vaak reageren op datgene wat je uitstraalt. Vertellen over de ervaring en de gevoelens en eerlijkheid zijn belangrijk om begrip te krijgen. Maar het kan enorm tegenvallen om weer buitenshuis te zijn en tot frustratie of verdriet leiden:

  • de confrontatie met collega’s
  • het steeds maar weer moeten uitleggen
  • de teleurstelling als mensen er niet naar vragen
  • zwangerschapsaankondigingen van van vrienden/collega’s
  • het praten over zwangerschappen
  • mensen die je mijden
  • mensen die vinden dat het nu toch wel verwerkt moet zijn
  • loze woorden als: “je weet nu in ieder geval dat je zwanger kunt worden”, “de volgende keer lukt het vast wel” of als je al kinderen hebt: “maar jullie hebben toch al gezonde kinderen?”
  • En meer dingen die je NIET wilt horen als je een BBZ hebt gehad. Herken jij ze?

Tips voor de omgeving

Ken jij iemand die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft gehad? Weet je niet zo goed wat je moet doen of zeggen? De eerste dagen na de operatie of behandeling is steun vanuit de naaste omgeving erg belangrijk voor de vrouw. Ook erkenning krijgen voor het verdriet is heel waardevol.

Het verlies van een kindje raakt niet alleen de vrouw en haar partner, maar soms ook het hele gezin en de familie. Broers, zussen, opa’s, oma’s, ooms, tantes en andere naasten kunnen ook verdriet hebben. Vaak wordt dit verdriet onderschat. Voor de buitenwereld was het misschien nog maar een foetus, maar voor de vrouw, haar partner, haar kinderen, haar familie was het hun (klein)kind, hun broertje of zusje, neefje of nichtje… En dat verlies moet een plekje krijgen.

Om te helpen hoef je niet altijd wat te zeggen. Een klein gebaar kan al veel impact hebben:

  • Bel of sms wat vaker dan anders. Gewoon voor een kletspraatje of even te vragen hoe het gaat. Soms is de afleiding of een luisterend oor al genoeg. Twijfel nooit of ze jou wel wil spreken. Gewoon bellen, je merkt vanzelf wel of ze wil praten of niet. Belangrijk is dat jij door jouw telefoontje hebt laten zien dat je aan hen hebt gedacht en dat je met haar meeleeft. Een luisterend oor is vaak veel belangrijker, zodat de betrokkenen hun hart kunnen luchten.
  • Doe wat je gevoel je ingeeft en onderschat nooit de invloed van je kleine gebaar. Een lief kaartje, een oprecht berichtje, een knuffel, een bloemetje…
  • Vraag niet alleen kan ik wat voor je doen? Doe het gewoon! Vaak zijn mensen te bescheiden om concreet iets te durven noemen. Stel voor boodschappen te doen, de kinderen thuis te brengen na school, de hond uit te laten, of breng bijvoorbeeld spontaan een ovenschotel of pan soep langs. De partner heeft het ineens hartstikke druk om ineens het hele huishouden (en gezin) te runnen, maar ook hij/zij heeft verdriet. Een beetje praktische hulp is dan zeker welkom!
  • Zit je vriendin/zus/buurvrouw/collega alleen thuis? Ga langs! Of stuur een berichtje: kom zo even langs met lunch! Succes gegarandeerd. Je hoeft natuurlijk niet meteen de hele middag te blijven. Samen even een broodje eten of een kopje koffie drinken kan toch weer even afleiding bieden.
  • Lees ook de blogpost Hoe steun je een vriendin? voor meer tips!