Zoals jullie wellicht al doorhadden, loopt deze blog een beetje achter op de werkelijkheid. Dit is voor ons fijner, zodat er nog wat ruimte blijft om dingen te laten bezinken voordat ik erover schrijf. Of soms heb ik een week niks te vertellen en dan is het fijn als er al een blogje klaar staat, omdat ik in een andere week wel meer te vertellen had.
Kortom: daarom in juni een blog over Moederdag 😉
Hoe ervaar je moederdag als moeder zonder kindje?
Van tevoren vroeg ik me af hoe ik moederdag zou gaan ervaren. Het zou de eerste moederdag worden na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een moederdag waarop ik moeder had kunnen en willen zijn. Een moederdag waarop ik moeder-to-be had kunnen zijn. Een moederdag waarop ik had gehoopt goed nieuws te kunnen vertellen aan mijn moeder. Maar helaas, is dat allemaal niet de realiteit.
Weken voorafgaand aan moederdag zijn er overal blogjes, posts, berichten, foto’s, acties die draaien om moederdag. Nuchter als ik ben kan ik dat best goed relativeren. Gelukkig 🙂 Maar ik kan me ook voorstellen – en dat las ik ook in de groepen waar ik lid van ben – dat er meiden/vrouwen zijn die het daar erg moeilijk mee hebben. En al helemaal op de dag zelf barst het van de foto’s van mooie knutsels, ontbijtjes, cadeaus en hele blije mama’s met hun kindjes.
Moederdag is een dag waarop je als ‘niet-moeder-maar-had-het-kunnen-zijn’ heel duidelijk wordt geconfronteerd met het feit dat je geen kinderen hebt. Voor jou geen kindje dat een cadeautje heeft geknutseld op school, voor jou geen ontbijt op bed… Je wordt die dag herinnert aan je buitenbaarmoederlijke zwangerschap(pen) en/of miskraam(en) en aan je kindje(s) die je hebt verloren. Je kan die dag extra het gemis voelen, een pijnlijke confrontatie met wat had kunnen zijn…
Lieve vriendin
Er was één vriendin (met twee geweldig leuke kindjes) die me verraste met een berichtje: ‘Hoe ervaar jij vandaag? ♥’ – echt zo lief! Het feit dat iemand er even bij stil heeft gestaan, heel even dacht aan hoe het misschien voor mij zou zijn, dat was echt zo bijzonder en zo fijn! Een verademing bijna! Gelukkig kon ik antwoorden dat ik er niet zo veel last van had, dat het wel af en toe even door m’n hoofd schoot, maar dat ik er wel goed mee om kon gaan. Maar dat ze het vroeg vond ik echt fantastisch! Daar ben ik haar zeer dankbaar voor.
Gezinnetje zonder kinderen
Mijn man had het later nog wel lastig toen we gingen oppassen bij die twee geweldig leuke kindjes (zo blij dat vrienden ons betrekken in hun levens met kinderen – zo voelen we ons er niet volledig buiten staan). Mij zien met de kinderen, spelend, knuffelend, zorgend, vond hij toch wel confronterend. Enerzijds heel leuk en bevestigend: jij wordt de moeder van mijn kinderen. Anderzijds confronterend en niet eerlijk: moeilijk om een moeder zonder kinderen te zien. Ik vond het zo mooi hoe hij het verwoorde: “moeder zonder kinderen”. Net als dat ik hem als vader zonder kinderen zie ♥ We zijn samen een gezin zonder kinderen. Gelukkig heb ik hem aan m’n zijde… Hij betekent echt alles voor me! Onze band wordt – gelukkig – alleen maar sterker ♥ En ook dat is heel waardevol!