Van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet je niet alleen fysiek herstellen. Ook emotioneel heb je een zware klap gehad. Je hebt een hoop te verwerken.
Iedereen reageert anders op deze emotionele ervaring en elke vrouw verwerkt het op haar eigen manier. Sommige vrouwen hebben het heel moeilijk met het verlies van het kindje. Andere vrouwen hebben daar minder moeite mee, omdat het nog zo pril was. Welke reactie je ook hebt, er is geen goede of slechte manier om met de ervaring om te gaan. Omdat er bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vaak een spoedoperatie nodig is, is er vaak weinig ruimte en tijd voor psychische begeleiding.
Het onverwachte afbreken van de zwangerschap heeft ook een flinke invloed op je hormonen. Je kan je daardoor depressief voelen en heel kwetsbaar. Doordat het vruchtje naast een gewenst kindje – als je wist dat je zwanger was – ook een gevaar voor je lichaam is geweest, kun je een enorme tweestrijd voelen. Aan de ene kant ben je blij dat je er zelf nog bent, maar aan de andere kant ben je ook iets verloren. Of dat voor jou nu vooral om het kindje gaat, of om de onbevangenheid die je nooit meer zult hebben, omgaan met het verlies is niet makkelijk.
Vertrouwen
Veel vrouwen hebben een gevoel van falen. Je hebt misschien het gevoel dat je eigen lichaam heeft gefaald, of dat jij als vrouw hebt gefaald. Of misschien bijt je je helemaal vast in het zoeken naar een oorzaak. Helaas wordt die niet altijd gevonden. Sommige vrouwen krijgen een gevoel van schaamte. Dit gevoel komt dan voort uit het gevoel niet in staat te zijn een kind levend ter wereld te brengen.
Acceptatie
Niet iedere vrouw kan snel accepteren dat het vruchtje op de verkeerde plek in haar lichaam zat, waar het niet had kunnen overleven. Dit kan enorm frustrerend zijn. En het is misschien nog wel frustrerender als de oorzaak niet bekend is. Gun jezelf daarom de tijd de BBZ een plekje te geven.
Angst voor herhaling
Bij de meeste vrouwen die een BBZ ervaren, is het de eerste zwangerschap. Voor hen is er de angst of het de volgende keer wel goed gaat. De kans is tenslotte groter als je er al één hebt gehad. Deze angst is groter dan bij vrouwen die al kinderen hebben.
Na het verwijderen van één van je eileiders, of misschien inmiddels allebei, is het niet gek dat je je af gaat vragen of je ooit nog wel kinderen gaat krijgen? Hierdoor kan er ook sprake zijn van angst dat het krijgen van kinderen het leven gaat bepalen.
Maar, even ter geruststelling: je vruchtbaarheid is door het verliezen van één eileider niet meteen gehalveerd. Na ongeveer één jaar heeft de overgebleven eileider de functie van de verwijderde eileider overgenomen. De vruchtbaarheid met één goed functionerende eileider is dan ongeveer 80 procent. De hersenen sturen een prikkel naar de overgebleven eileider om het gesprongen eitje op te pikken. Op afbeeldingen van de baarmoeder met eileider en eierstokken lijken die links en rechts van de baarmoeder te liggen. In je lichaam liggen ze meer achter de baarmoeder, waardoor het oppikken van het eitje door de andere eierstok makkelijk kan.
De hoop op een nieuwe zwangerschap kan ook helpen bij de verwerking van een BBZ. Maar er zijn ook vrouwen die besluiten het risico niet te willen lopen en niet meer zwanger willen worden.
Tijd
Emotioneel kan je een BBZ niet in één dag verwerken. Dat heeft tijd nodig. In het begin ontkennen veel vrouwen nog hun eigen gevoelens. Ook al voel je je thuis wel goed, toch kan het werken nog tegenvallen.
Af en toe kan het verdriet onverwachts opspelen. Bijvoorbeeld in de periode dat je was uitgerekend. Of als je als je vriendin vertelt dat ze in verwachting is of wanneer je collega aankondigt dat hij papa wordt. Natuurlijk ben je hartstikke blij voor ze, maar ergens voel je ook een steekje verdriet of misschien zelfs wel jaloezie. Al deze gevoelens zijn okee. Geef ze gewoon weer rustig een plekje. Gun jezelf de tijd!