Dagboek van een wensmama in een fertiliteitstraject en bbz-lotgenoot
Woord vooraf
Ik ben onder behandeling bij de fertiliteitsarts omdat zwanger worden niet zo makkelijk gaat. De reden? Geen idee..
26 oktober 2016
Vandaag een echo van alweer de vierde ronde Clomid. Eén eitje van 24mm dus we moesten die dag hard ‘aan de slag’ van de arts. Mocht deze ronde Clomid niets opleveren, dan starten we met IUI [intra-uteriene inseminatie. Dit kan met en zonder hormonen, red.].
28 oktober 2016
Alle dagen seks gehad. Rond 23:00 uur kreeg ik enorme steken waarvan ik krom zat van de pijn.
3 november 2016
Afspraak met de gynaecoloog voor uitleg over IUI. Seks verdween even uit het beeld in verband met opstarten IUI; Erg spannend en fijn dat er even niets meer hoeft.
9 november 2016
Afgelopen week regelmatig last gehad van buikpijn. Vandaag ging ik met mijn schoonmoeder naar de prikinstructie van Gonal en Pregnyl. Ik moest mezelf gaan prikken aangezien we dus gaan starten met IUI.
16 november 2016
Sinds 14 november – drie dagen later dan verwacht – had ik direct rood helder bloedverlies tot vanochtend. Vandaag gestart met spuiten van Gonal. Hier start je namelijk mee op de derde dag waarop je helder bloedverlies hebt.
24 november 2016
Vandaag had ik mijn HSG onderzoek. Hierbij keken ze of mijn eileiders goed doorgankelijk zijn. Ik vond dit geen pretje. Je moet gaan liggen met je benen in de beugels, je krijgt een eendenbek in, een tang op je baarmoedermond en dan brengen ze een dun slangetje in waarmee ze contrastvloeistof door je eileider spuiten. Vreselijk veel pijn deed dit. Een half uur later moest ik bij dezelfde arts weer komen op de afdeling fertiliteit om te kijken hoe groot mijn eitjes aren aangezien ik al sinds de 16de aan het spuiten was met Gonal. Helaas zag de arts niet goed of er eitjes zaten, hij dacht één kleintje te zien maar wist het niet zeker. Ik moest dus nog even door gaan met spuiten van Gonal.
27 november 2016
Ik dacht, laat ik eens een ovulatietest doen. Deze was positief. Ik snapte er niks van. Geen eitjes te zien en op zondagavond toch een positieve ovulatie test?!
28 november 2016
Bloed moeten prikken in verband met de eisprong die vermoedelijk al is geweest. In de middag kreeg ik telefonisch de uitslag. De bloeduitslag gaf aan dat de sprong al geweest moet zijn, dus moet ik stoppen met spuiten en wachten op de volgende menstruatie.
5 december 2016
Gisteren een halve dag bruinig bloedverlies en vandaag het ziekenhuis gebeld dat er geen serieuze menstruatie is.
7 december 2016
Vannacht rond 3:30 uur kreeg ik enorme erge buikkramp en wist mezelf geen raad. Ik ben naar de wc gegaan en had weer bloedverlies.
12 december 2016
Sinds een paar dagen ook weer bruinverlies. Toch even het ziekenhuis gebeld, mocht vandaag op controle komen: “Je hebt een heel dik slijmvlies dus er moet echt nog een menstruatie aankomen.” Heel gek. “Weet je zeker dat je niet zwanger bent?” Ik: “Nee, dat is onmogelijk! Laatste keer seks was 27 oktober, ben ongesteld geweest, heb 2 weken met Gonal gespoten en heb zelfs het HSG onderzoek gehad…” Arts: “Oké, dan mag je vanaf vanavond toch weer gaan starten met spuiten van Gonal.” En 16 december moet ik weer komen voor een controle van de groei.
Tussen de middag toch aan het twijfelen geslagen en een zwangerschapstest gedaan… Deze was positief! Ik geloofde er niets van en deed er nog één en ook nog één van Clear Blue: 3+ (weken) gaf die aan..
Ondertussen moest ik ook gewoon werken. Maar wel even in de baas zijn tijd het ziekenhuis gebeld dat ik positieve testen had! Wat moet ik nou doen? Ik mocht er echt vanuit gaan dat ik zwanger was, dus mag ik 4 januari komen voor een echo. Dan pas? Zo lang kan ik natuurlijk niet wachten, want al die spuiten die ik heb gezet en dat HSG-onderzoek.. Dat kan toch nooit goed zijn?
Bij ons aan de overkant zit een verloskundigenpraktijk dus heb ik gelijk contact met hen opgenomen. Daar mocht ik donderdagavond 15 december langs komen. Na het werk kwam ik vol zenuwen thuis en het aan mijn vriend verteld. Hij geloofde er niets van en begreep er net als ik niets van.
15 december 2016
Vandaag was ik de hele dag niet lekker, erg misselijk en moest zelfs meerdere keren overgeven op mijn werk. Eindelijk was het 19:15 uur. Vol spanning het hele verhaal gedaan bij de verloskundige. Daarna mocht ik gaan liggen voor de echo. Ik kreeg de koude gel op mijn buik en kijken.. Maar helaas niets te zien. Mijn vriend en ik keken elkaar al aan.. “Zie je wel het is niet zo..” Toen kwam er een inwendige echo, maar ook daarop zag ze nog niets. We konden uitgaan van een miskraam of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De volgende morgen moest ik direct bloed prikken.
16 december 2016
Meteen om 8:00 uur bloed geprikt en doorgelopen naar de afdeling om te vragen of mijn afspraak toevallig nog stond.. Gelukkig waren ze het vergeten af te zeggen en kon ik meteen langs! Verhaal gedaan. De arts werd erg boos over de gang van zaken. Dat ik officieel tot 4 januari moest wachten. Ze vond het super dat ik zelf actie had ondernomen. Ook zij ging kijken, maar zag helaas niets. Ze wist niet wat ze nu kon doen, dus zodra ze de uitslag had van mijn hCG-waarde zou ze me bellen. Ik weer vol spanning naar mijn werk. Eindelijk om 13:00 het telefoontje.. “Je bent overduidelijk zwanger..” Uh wat?? “Je waarde is iets boven de 4200 dus je bent echt zwanger. Zondagmorgen om 10:00 uur moet je je melden. Ik kan je niet vertellen wat er gaat gebeuren.. We moeten zondag verder kijken.”
Omdat we niet wisten hoe of wat, hadden we besloten om het te gaan vertellen aan mijn ouders en mijn vriend zijn ouders. We gingen toch richting de kerstdagen. Dagen die je doorbrengt met je hele familie.. Wel zo eerlijk als ze weten waarom je niet lekker in je vel zit en niet zo aanwezig bent..
18 december 2016
Voordat we de afdeling opkwamen moest ik nog overgeven, zo misselijk van de spanning was ik. Ik moest me melden bij de balie en plaats nemen in de wachtkamer. Gelukkig waren we met zijn 2en en was er verder niemand. Eerst kwamen ze bloedprikken. We moesten wachten tot die uitslag binnen was voordat er verder werd gekeken. Ondertussen druppelden er hoogzwangere dames binnen… één vrouw durfde te vragen: “hoe ver ben je…” En toen moest ik dus vertellen dat ik zwanger ben maar we weten niet wat er aan de hand is en dat we rekening moeten houden met een bbz. “Oh oke, wat vervelend. Ik heb ook een miskraam gehad en was daarna snel weer zwanger wie weet..” Lief bedoeld, maar hier zit ik niet zo op te wachten.. Ruim twee uur later werd ik eindelijk opgeroepen door de arts. Helaas is het niet goed.. de waarde is gezakt naar rond de 3600. “De waarde is niet zo hard gezakt als verwacht is, dus we moeten u goed in de gaten houden.” We gingen weer kijken via een inwendige echo en na even flink heen en weer bewegen en zoeken, was er bij mijn rechtereileider een verdikking zichtbaar. De arts vertelde dat het daar dus kon zitten. Zolang ik geen klachten heb zoals heftige buikpijn etc. was er nog hoop dat mijn lichaam het op zou lossen of dat ze met injecties [methotrexaat, red.] kunnen behandelen. Opereren wou hij niet doen, want dat is het laatste middel wat ze toepassen [de voorkeur in behandelmethode kan verschillen per ziekenhuis, red.]. Woensdag de 21ste moet ik terug komen.. Ik kreeg een papier mee met het nummer van de triage, wat ik 24 uur per dag mag bellen.
19 december 2016
Op het werk kreeg ik wat last van bloedverlies in slijmerige vorm. Ik werd al blij. “Yes het breekt vanzelf af gelukkig!” Ik voelde me niet lekker; zat niet lekker in mijn vel en ben om 15:00 uur naar huis gegaan.
20 december 2016
Ik had geen zin om te werken, omdat ik nog steeds wat slijmerig bloedverlies had en niet lekker in mijn vel zat. ‘s Avonds rond 19:30 uur kreeg ik erge buikpijn en had ik het idee dat ik een ‘grote boodschap’ moest doen. Ik vlug naar de wc, maar had pijn, pijn niet normaal! Zo’n druk stond erop aan de achterkant. Mijn vriend geroepen en die heeft direct de afdeling triage gebeld. We moesten direct komen. Weer bloedprikken en kijken via de inwendige echo. Deze echo deed vreselijk zeer en ik wist diep van binnen al dat het niet goed kon zijn. Op de echo zag je een soort van zwarte massa en die hoort er niet te zitten. Ik mocht mezelf weer aankleden en toen werd medegedeeld dat ik binnen een uur werd geopereerd. Hoe of wat met betrekking tot het besparen van mijn eileider konden ze niet zeggen. Ze konden pas zien wat er precies aan de hand is via een laparoscopie.
Toen ik wakker werd na de operatie, reden ze me naar de afdeling en niet veel later kwam de gynaecoloog even langs. Ze hebben mijn rechtereileider helaas moeten verwijderen. Verder had ik 300cc bloed in mijn buik zitten die dus die extreme buikpijn veroorzaakte. Ook vertelden ze dat ik me niet meteen zorgen moet maken over de toekomst met betrekking tot zwangerschapskansen. De linkereileider gaat het werk van de rechter overnemen.
Nawoord
Het herstel is op zich goed gegaan. Ik ben nog steeds snel moe, maar dat zal er vast allemaal wel bij horen Ik ben vier weken thuis geweest en toen langzaam opgebouwd door elke week één uur meer te gaan werken per dag. Sinds 20 februari 2017 werk ik weer fulltime.
We zijn ook weer volop bezig met opnieuw zwanger worden. Ik heb er weer 2 weken spuiten opzitten en over twee weken weten we of het is gelukt. Spannend!
Update juni 2017
Ik heb mooi nieuws: ik ben zwanger! 😀 Direct na de eerste ronde spuiten met Gonal, begin februari Pregnyl gespoten en de twee dagen later heeft de bevruchting plaats gevonden! Alles goed gelukkig! 😀 Megaziek geweest en een dagopname gehad voor een vochtinfuus, maar dolgelukkig dat alles nu goed gaat! <3