Even wat stilte op het gebied van pleegzorg. Door ons ‘plan’ (zie blogpost ‘We’ve got a plan‘) is ook onze aandacht toch weer even verlegd. Daarnaast heeft manlief wat toffe ontwikkelingen op werkgebied, waardoor er weinig tijd en aandacht overschiet voor het intensieve pleegzorgtraject en het vele huiswerk. Ik zit ook in m’n drukste periode van het hele jaar, met een extra school in m’n rooster en de kinderyoga erbij.
Dus misschien even wat minder updates op dit gebied de komende tijd!
Pleegzorg Nederland
Wil je in de tussentijd meer lezen over pleegzorg? Bezoek dan eens de dagboeken-pagina van Pleegzorg Nederland.
Dit is de intro van het dagboek van Nina. Met name haar dagboekverhalen waren voor mij de reden het traject in te willen.
Het was op een dinsdag, dat weet ik nog. Achteraf voelt het gek; ik nam de telefoon op en daarmee begonnen Daniël en ik een heel ander leven. Een leven met Stan, op dat moment een jongetje van twee jaar met een bleek gezichtje en twee grote, lege, grijsblauwe ogen. Inmiddels zijn we dertien maanden verder. Het bleke gezichtje heeft twee rode wangen gekregen en in de grijsblauwe ogen lijken twee lichtjes te schitteren. En o ja, Stan is nu zes centimeter langer dan toen. [bron]
Mijn leestip? Bij het eerste dagboekverhaal beginnen en langzaam doorwerken naar het laatste verhaal. Mooie afloop ook! 🙂