Terug verhuisd naar Zeeland, ‘al’ 23 en geen oog op een man in de nabije toekomst… Met andere woorden: ik had haast! Hoewel ik nog jong was en ik volgens mijn familie en vrienden nog zeeën van tijd had, voelde het voor mij anders. Want ik wist ook: bij mij zal het misschien we niet makkelijk gaan (zie blogs ‘Kinderwens’). Ik zag die leeftijd tot mijn grote frustratie steeds maar verder naar achteren schuiven. Af en toe rekende ik ook uit wat voor mij nog ‘haalbaar’ was en wat niet. En zo werd 25 langzaam 26, 26 werd 27 en 27 werd 28…

Maar al snel was daar een hele leuke jongen: F. Ik ontmoette hem in de boekhandel waar ik ging werken tijdens mijn afstuderen. Tegen alle verwachtingen in was er maar één date (en een boel Facebookberichtjes) voor nodig om me toch in een nieuwe relatie te storten. In één keer raak 😉 Geen honderden vervelende, saaie en vooral ongemakkelijke dates. Jep, het hele datecircus is me lekker bespaard gebleven! Mijn doemscenario ging terug de kast in en een zaadje voor een nieuw toekomstplan was gepland… Vader gevonden! 😀

Kijk, dat ik moeder worden op mijn 25e niet meer ging halen was al wel duidelijk en had ik geaccepteerd. Het leven, ook het werkende leven, verliep toch minder ‘smooth’ dan vroeger gedacht. De crisis kwam om de hoek kijken en een baan was toch minder vanzelfsprekend. Maar met F. in m’n leven had ik al veel meer vertrouwen in de toekomst! En stiekem vond ik het heel fijn dat F. vier jaar ouder is dan ik, want dan was de kans groter dat we tegelijkertijd toe zouden zijn aan kinderen!

Op een strand in Australië (voorjaar 2013) ging hij ineens op z’n knieën en een paar maanden later, inmiddels 26, trouwden we. Helemaal happy! Misschien zou het dan toch nog goed komen 😉