Het is maart 2006 inmiddels. Ik zit in de wachtkamer bij de huisarts. Ik had om een vrouw gevraagd, en toevallig was de huisarts in opleiding een vrouw. Dat kwam goed uit. Ik was nog nooit voor ‘zoiets’ naar een arts geweest, dus met klamme handjes zat ik te wachten tot ik binnen werd geroepen. Van tevoren had ik mezelf al suf gegoogeld naar een mogelijke oorzaak van mijn probleem en die ook gevonden: v.ginisme*. Een héél oncharmante term voor iets nog oncharmanters: “het onvrijwillig samentrekken van de spieren rondom de v.g.na* waardoor het (bijna) onmogelijk wordt om geslachtsgemeenschap te hebben”. Feest!
Maar goed.. De huisarts in opleiding was heel vriendelijk. Ik vertelde mijn verhaal en mocht daarna op de behandeltafel gaan liggen voor onderzoek. En inderdaad: v.ginisme. Eigenlijk vond ik dat ze die conclusie wel heel snel trok. Ik opper zelf een mogelijke diagnose, ze voelt even en ja, dat is het. Op naar de fysio-/bekkenbodemtherapeut… Met dat verhaal ging ik naar huis en mailde mijn vriendje:
Ben dus naar de dokter geweest. Hoera! V.ginisme geconstateerd. Althans… Ze heeft niet meer geconstateerd dan ikzelf met behulp van jou en internet heb gedaan, dus useless… Behalve dat ze me doorverwezen heeft naar de fysiotherapeut. Negen keer… 😐 Hopen dat dat wat op gaat leveren.
* De reden dat ik dit zo schrijf, is omdat er vanuit verschillende ‘vreemde’ websites wordt doorgelinkt. Google stelt dit niet op prijs en rankt deze website lager. Vandaar…! 😉