Op kantoor is het ook dit jaar weer een ware babyboom. Een record zelfs, met maar liefst 6 baby’s op komst (op 30 werknemers). Over elke verwachte baby ben ik weer enthousiast. En het leukste is om de toekomstige vaders tijdens de lunchpauze met elkaar over maxicosi’s en rompertjes te horen praten. Hilarisch! Soms is het ook confronterend. Niet pijnlijk, gelukkig, maar het drukt ons wel steeds met de neus op de feiten.
Eén van mijn collega’s vertelde dat het wel lang geduurd had voordat zijn vriendin zwanger was. Onderzoeken wezen geen enkele oorzaak uit. Hij vertelde dat iemand op de sportclub naar een osteopaat was geweest die bekend staat dat hij elke vrouw in de regio zwanger heeft gemaakt. Figuurlijk uiteraard 😉 Ook bij hun lukte het al twee jaar niet. De osteopaat zei: ‘binnen 3 maanden ben je zwanger’. Eerstvolgende maand was het al raak. Dus ook mijn collega ging naar de osteopaat met z’n vriendin. Een gekantelde baarmoeder. Ook tegen haar zei hij: ‘binnen 3 maanden ben je zwanger’. En dat bleek niet gelogen.
Ik vond het natuurlijk erg interessant. Ik heb gewoon al vanaf het begin het gevoel dat er iets mis is. Dat er iets niet goed zit. Dat man en ik onvruchtbaar zijn, ben ik niet zo bang voor. Maar dat er iets ‘fout’ zit wat een zwangerschap tegenhoudt, dat denk ik al langer. Ik geloof gewoon niet zo in ‘domme pech’. Ik geloof namelijk ook dat de bbz een oorzaak heeft.
Toch maakte ik niet meteen een afspraak. Ik ging nog naar de gynaecoloog, manlief had nog een zaadonderzoek en ook was ik nog bezig met de acupunctuur en mijn voeding. Maar op een avond, bij de thee na yoga vertelde één van de zwangere dames haar verhaal. Ze was bij een osteopaat geweest. Die dus. En ook zij was de eerste maand na de behandeling zwanger. Ze vertelde dat haar linkernier ‘vast’ zat, waardoor haar baarmoeder moest compenseren en een zwangerschap in de weg zat. Dit kon komen door te weinig drinken, te veel van jezelf vragen/de lat te hoog leggen óf heftige emoties die zich daar hebben ‘vastgezet’.
Ik dacht meteen: dat heb ik ook! Héél herkenbaar, maar goed, ik ben geen osteopaat 😉 Dus een afspraak gemaakt. Best wel wat geld voor een half uurtje, want zo lang duren zijn consulten. Maar goed, liever geprobeerd, dan er achteraf achter komen dat dit dé ‘oplossing’ was!
Wordt vervolgd 🙂
Liefs ♥
P.S. De titel van dit bericht is te danken aan één van mijn betrokken collega’s, of inmiddels misschien ook wel vriend, die me onlangs vroeg: “Wanneer moest je nou ook al weer naar die wonderosteo?”