Het is 11 dagen na m’n eisprong, zo ongeveer. Getemperatuurd, dus vrij zeker dat het op dag 19 of 20 is geweest. Ik besluit spontaan een test te doen… Eigenlijk 3 dagen te vroeg natuurlijk, tegen beter weten in đ Maar ach, why not?! Manlief is beneden en ik ben boven in de badkamer. Al na een minuut, of twee, zag ik een streepje opdoemen. Hart klopt in m’n keel… Wauw! Verbaasd, maar ook blij en ook ergens was ik niet verrast. Want 6 dagen na de eisprong vielen me de bultjes rond m’n tepels (klieren van Montgomery) ineens op. Heel gek, want ik heb ze toch al langer dan vandaag đ Dat was achteraf gezien voor mij het eerste teken. Op dag 8 en 10 een beetje roze afscheiding, wat me ook het gevoel gaf dat het deze maand wel eens raak kon zijn.
Omdat manlief over tien minuten werd opgehaald, moest ik heeel snel handelen en heb ik een cadeautasje gevonden in een la. Maar zo’n klein dingetje in zo’n groot tasje vond ik ook zo stom. Dus ik zoeken.. In een goodie bag van een zwangerschapsbeurs (voor de zwangerschapsyoga die geef) vond ik een pak babydoekjes die precies in het tasje paste. De test onderin. Ik vol adrenaline en spanning naar beneden en gaf het hem gauw. Hij pakte de doekjes uit ’t tasje en zei: bedankt! Fijn voor m’n billen! (met een licht sarcastische ondertoon uiteraard). Ik zei met een tril in m’n stem: maar er zit nog meer in. Z’n gezicht sprak boekdelen. Wat keek hij geschokt en verrast! Even later kwamen er toch een paar tranen en een knuffel. Ik ook tranen inmiddels natuurlijk en een trillend lijf van de spanning/ontlading. Poeh, na twee jaar raak! En zo spannend!
To be continued!