En toch steekt meteen in het nieuwe jaar die verrekte hoop weer op. Een week na mijn eisprong, net na de kerstvakantie, werd ik meteen flink verkouden. Zelfs een beetje grieperig. Lekker snifferig, keelpijn, opgezette klieren, rillerig, spierpijn en heel veel snotteren. Met de wetenschap dat je weerstand verlaagt rondom de innesteling flikkert er toch een sprankje hoop. Want na twee dagen basisschool, lijkt het me ook sterk dat ik door de kids aangestoken ben. Maar dat is niet onmogelijk natuurlijk! Het is tenslotte toch snotterseizoen… Dus flink aan de gember-citroenthee. Of eigenlijk heet water met verse gember en citroen. Aanrader trouwens! 😉
Buitenom verkouden en keelpijn heb ik geen symptomen. Ik zit nu op 10 ‘dpo’ (days past ovulation), dus ik moet nog zeker vier dagen wachten met testen. Ik heb zelfs al maanden geen test meer in huis. Zo kan ik niet in de verleiding komen!
Het regent zwangeren
In alle Facebookgroepen waar ik lid van ben, is echt de ene na de andere zwanger… Toeval? Vast.. Maar het zou zou leuk zijn als het gewoon ‘in de lucht’ hangt! Ik hoop zo dat ik ook binnenkort een positieve test op Facebook mag plempen! 🙂 In de groepen bedoel ik dan, niet voor vrienden en familie 😉 Daarvoor wil ik toch eerst een echootje..! Haha!
Op Fitte Vrouwen kwam ik een blog tegen dat 24 september de meeste kinderen worden geboren. Supergrappig, want dat klopt helemaal met al die zwangerschapsaankondigingen. Er wordt gewoon wat af ges*kst in de kerstvakantie! Hahaha! En ik heb even gekeken naar onze uitgerekende datum ALS het zo mag zijn, en die zou precies rond die datum vallen! 😀
Toen we voor het laatst in bed belanden, was het echt omdat we daar allebei zin in hadden. Niet omdat het moest. Dat hadden we afgesproken: we doen het alleen als we allebei zin hebben. Nu hadden we een leuke gezellige avond achter de rug en het ontstond spontaan. Het was ook zo ontspannen en fijn. En dan hoop je dat er zoveel liefde is geweest dat dit DE maand is. Dat ons kindje juist die avond is verwerkt. Maar dat blijft afwachten.
Geen angst meer
Ik merk aan mezelf dat ik me, nu 1,5 jaar later, eigenlijk totaal niet meer druk maak of het nu wel of niet goed zit. Na al die maanden ‘oefenen’ en teleurstellingen verwerken, ben niet meer bang voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Althans, niet zolang ik geen positieve zwangerschapstest in handen heb gehad. Die angst komt dan wel weer 😉 Noem me nuchter, maar zo voelt het.
the only thing we have to fear is fear itself
Het is ook een van de laatste maanden dat we geen “feestdagenkindje” creëren. Dus dan hopen we altijd extra hard. Want ook al staat het op een laag pitje nu en zijn we allang blij als het uberhaupt lukt, toch is het leuker om een herfstkindje op de wereld te zetten. Vinden wij stiekem nog steeds. Uiteindelijk maakt het niet uit, maar daarom hopen we nu een beetje extra dat het raak is. En het is ook nog eens vlak voor de uitgestelde second opinion in Voorburg, waar ik nog steeds liever NIET naartoe ga! We twijfelen nog steeds of we gaan… Maar dat komt vast in een andere blogpost nog wel naar voren!