De eerste trainingsdag achter de rug. We hebben gauw nog even de benodigde hoofdstukken doorgelezen en gingen heel nieuwsgierig richting het hoofdkantoor van onze pleegzorgorganisatie. Een zeer gemêleerde groep. Een aantal stellen onder de 40, waaronder wij. Maar het merendeel ouder. Gezinnen met pubers. Een jong gezin. Een dame alleen. Drie kinderloze stellen, waarvan wij er één waren. En een heel apart excentriek stel die overal zo hun eigen ideeën over hadden en niet direct veel zelfinzicht leken te hebben… Wat toch wel handig is als pleegouders 😉 Maar een heel divers gezelschap dus!
De thema’s waren rouwverwerking, hoe moet een kind zich voelen als er niet goed voor hem/haar gezorgd wordt, als het verwaarloosd of mishandeld wordt, of dingen zit die hij/zij niet zou moeten zien en meemaken. Hoe moet een kind zich voelen wanneer het op een onverwacht moment ineens bij z’n ouders wordt weggeplukt? Thema was daarmee ook meteen loyaliteit. Want die loyaliteit naar de ouders is enorm.
Hoe zou een kind zich voelen wanneer het bij jou over de drempel stapt…? De tip was vooral: kind lekker laten doen, niet met liefde proberen te overstelpen, zeker niet knuffelen! Helemaal logisch, vonden wij. Maar kennelijk was dat niet voor iedereen vanzelfsprekend 😉 Het ontdooien kan wel een half jaar duren, misschien wel langer… En volkomen terecht ook!
Na de lunch hebben we een tafelgesprek gehad met een pleegmoeder, een pleegkind, een pleegzorgbegeleider en een ‘kip’ (kind in pleegzorg – een eigen kind in een pleeggezin). Vooral de pleegmoeder sprak vrijuit. Het pleegkind niet, dat voelde ik. Vroeg het achteraf nog en toen gaf ze inderdaad toe dat ze niet alles had durven zeggen om anderen niet te kwetsen. Dat vond ik ergens wel jammer. Om het verhaal van de pleegzorgbegeleider te horen was ook wel interessant. Pittige baan! Daarna nog een rollenspel gedaan. En toen was de dag alweer om.
Helaas gaf deze dag ons niet de verdieping die we hadden verwacht en graag hadden gezien. Wij hebben ons – bleek – zo ongelofelijk uitgebreid ingelezen te hebben, dat het wat (nieuwe) informatie betreft een beetje tegenviel. De sfeer was goed, de begeleiders/trainers waren relaxt.
Wel een leuk stel ontmoet dat ook bij de keuze voor IUI is gestopt. Ze hadden de afspraak staan, maar hebben ‘m toch gecanceld. Kan ik me zo voorstellen! Maar wel eens fijn om zo’n verhaal te horen. Dan zijn wij niet de enige die absoluut niet staan te springen om de medische molen in te gaan… Dus al met al een waardevolle leerzame dag!