Wat je niet wilt horen na je bbz

Net voor de echo hebben wij al aan een paar mensen verteld dat ik zwanger was. Heel vervelend als je dan twee dagen later moet vertellen dat je geopereerd bent en het kindje is weggehaald. Ook op m’n werk moest ik wel vertellen dat ik zwanger was, want ik kan ook moeilijk zeggen dat ik een blindedarmoperatie hebt gehad… Vond ik. We zijn er naar iedereen heel open over geweest. Hier hebben we geen seconde spijt van gehad. We hebben heel veel steun gehad aan vrienden, familie én collega’s en zijn er toen ook achter gekomen dat we niet de enige zijn die een verhaal hebben… Naast alle steun en schouders zijn er helaas ook van die goedbedoelde opmerkingen die je na zo’n heftige ervaring even niet wilt horen.

Onze top 6 van opmerkingen die je niet wilt horen na je bbz

“Je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden.”

Ja. Kón. Vóórdat ze in m’n buik gingen rommelen en er schade m’n eileider is ontstaan…

“Tja… Miskramen komen vaak voor…”

Ja, miskramen komen vaak voor, 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Maar 1. een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is geen miskraam, en 2. hoeveel mensen ken je die een bbz hebben ervaren? Die kans is maar 1 op 100. Aan een miskraam overlijden vrouwen niet zomaar, aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap nog steeds wel (gelukkig niet vaak, maar het blijft levensbedreigend).

“Jullie tijd komt nog wel.”

Of niet.. De kans dat dit nog een keer gebeurd is nu 1 op 10…

“Er was vast iets mis met het vruchtje/kindje.”

Oh, is dat zo? Misschien wel niet en zat het gewoon op de verkeerde plek… We zullen het nooit weten…

“Jullie zijn nog jong.”

Oh? Maar misschien vinden wij onszelf al oud (bij mij op mijn vrouwenlijn zit vroege overgang van moeder op dochter)… En we worden er in ieder geval niet jonger op…

“Gelukkig was je nog niet zo ver.”

Zwanger is zwanger. Dit was ons kindje, ook al was het nog maar zo pril en klein. Een hartje zien kloppen doet iets met iedereen…

Goedbedoeld, maar toch pijnlijk

Het is moeilijk en natuurlijk snappen we dat niet iedereen goed weet wat je moet zeggen als iemand je zo’n verhaal verteld. Wat ons erg heeft geholpen is een luisterend oor en een schouder. Ook nu het zwanger worden niet zo makkelijk gaat en we elke maand toch weer in angst zitten… Ernaar vragen mag best, graag zelfs. Erover zwijgen en ‘het goede nieuws’ afwachten, doet meer pijn…