Het fijnste in de periode na mijn bbz? Erkenning én herkenning. Vaak moeilijk te vinden. Dat was ook de reden dat ik de community op Facebook startte. Er waren al wel immens grote Amerikaanse/Engelstalige groepen, en een Nederlandse groep voor vrouwen die een miskraam hadden ondergaan. Maar dát voelde voor mij niet hetzelfde. Daar hoorde ik niet thuis. Een bbz is geen miskraam. Het heeft zéker een overlap in de zin van: je bent je zwangerschap kwijt en je moet daarover rouwen. Maar daarnaast ben je mogelijk ook nog een eileider kwijt. Of twee. Je hebt een pittige operatie (laparoscopie bijv.) achter de rug. Of een MTX-behandeling. Je bent misschien met loeiende sirenes het ziekenhuis in gebracht, of met helse pijnen. Je hoorde misschien dat het een levensgevaarlijke situatie was, dat je net op tijd was. Buitenom dat het allebei heel verdrietig is, IS het niet hetzelfde. Vind ik dan 😉
Eén van mijn collega’s zei goedbedoeld: “nu weet je in ieder geval dat je zwanger kan worden”. Ik vergeet nooit meer die bliksemschicht die door me heen ging. Een “cringe”, een goed Nederlands woord kan ik er even niet voor vinden. Hoe kon ze dát nou zeggen? Ik weet nu JUIST niet meer of ik ooit nog gezond zwanger kan worden. De kans op herhaling is 1 op 100. Waarom overkwam dit me? Heb ik beschadigde eileiders? Hoe komt dat dan? 10.000 vragen. Waarvan juist de grootste: kan ik ooit nog zwanger worden?
Ik had zo’n behoefte aan verhalen van anderen die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hadden meegemaakt. Van vrouwen waarin ik mij kon herkennen. Aan kon spiegelen. Die hetzelfde meemaakten of hadden meegemaakt als ik. Er was dus wel een FB-groep voor na je miskraam. Maar voor mij was dat niet hetzelfde. Ik had voor mezelf de (h)erkenning nodig dat het niet hetzelfde was. Dat het anders was. Dat het niet te vergelijken is. En info. Ik wilde herkenning in verhalen. Betrouwbare informatie. Ervaringsdeskundige informatie. Dat had ik nodig. En die erkenning vond ik in de groep Buitenbaarmoederlijke zwangerschap die ik zelf oprichtte. Inmiddels zijn er 450 leden! En ook nog ruim 200 in de groep Zwanger worden na een bbz. En 110 leden in de groep Zwanger na bbz. Heel bijzonder. Verval in herhaling, maar zo voelt het echt… Dankbaar!
Maar wat vind jij? Hoe voelt/voelde het voor jou..? Wel/niet vergelijkbaar met een miskraam?