Google en ik zijn al jaren hele goede vrienden. Momenteel kan ik onze relatie beter omschrijven als haat-liefdeverhouding. Want oh wat ben ik blij dat het bestaat en dat ik gewoon m’n zorgen in het zoekschermpje kan intikken en dat er dan binnen een paar seconden antwoorden zijn. Maar oh wat is het eigenlijk frustrerend om bakken informatie over je uitgestort te krijgen. En iedereen zegt wat anders, iedereen voelt wat anders. En alle symptomen van een aankomende menstruatie lijken ENORM op die van een prille zwangerschap… Zo frustrerend!
Ik heb vandaag echt een enorme baaldag. Maandag had ik een positieve ovulatietest en vruchtbaar slijm – sorry voor de details, maar als je deze blog volgt, zit je waarschijnlijk in een vergelijkbaar schuitje ;). Kortom: we hebben ons best weer gedaan. Gisterenavond, zo’n 72 uur later, ineens spontaan een paar grote druppels bloed… Ovulatiebloeding lijkt me niet logisch… Beetje laat. En voor een innesteling is het véél te vroeg (volgens Google ;)). Ik schrok me even helemaal rot. En de timing was ook echt feestelijk – not! Net voor m’n yogales. Lekker een gestresste yogadocent 😛 Gelukkig kon ik dat bij het zien van m’n vertrouwde yogi’s snel loslaten en werd ik ook rustig van m’n eigen les 😉 Pfiew! Gevalletje #lovemyjob
Na drie rondjes googelen en beredeneren zonder geruststellend antwoord toch in ‘paniek’ de verloskundige van ’toen’ gebeld… Maar ik schaam me inmiddels rot.
Ik besef nu dat ik die buitenbaarmoederlijke zwangerschap nog niet eens het ergste vind, maar met wat het met me heeft gedaan. Ik vind mezelf helemaal niet leuk meer… Alle onbevangenheid is weg en onzekerheid is er voor terug gekomen. Het verwachtingsvolle heeft plaats gemaakt voor iets angstigs… De gezonde spanning in de wachtweken, is inmiddels een ontembare stress.
En mijn relatie met Google is inmiddels als een verslavende liefdesrelatie met een man, waarvan je weet dat hij echt niet goed voor je is, maar die je toch elke keer weer opzoekt…