lichtjes-bbzSchoonvader geeft een feestje. Voor F. ook leuk, maar ook spannend, want heel veel kennissen en vrienden van zijn pa heeft hij al sinds kind niet meer gezien. Hij ziet een beetje tegenop de vraag: ‘Hoe is het?’. Want zo lekker zit hij niet in z’n vel, door omstandigheden op het werk.

Zijn tante hadden we ook al sinds de bruiloft niet meer gezien, maar ze had af en toe wel wat gehoord. Ze zei meteen: “Hoe is het met jullie? Het gaat goed met jullie he? Dat zie ik!” Superlief natuurlijk, maar niet helemaal zoals wij het zelf ervaren. We zijn superblij met elkaar en ik ben er eigenlijk wel trots op dat andere mensen dat ook zien. Dat is zeker een compliment. En verder geven we maar gewoon het sociaal wenselijke antwoord. Want wie zit er nou te wachten op het échte verhaal?

Een basisschooljuf en vriendin van mijn schoonvader vertelde over haar werk en zei halverwege: “Jullie moeten maar goed jullie best doen, we kampen met tekorten op de basisschool”. Niet wetende hoe graag we dát zouden willen en hoe hard we ons best al doen om toekomstige kleutertjes op de wereld te zetten. Ze moest eens weten. Dat was één van de slikmomentjes.

Gelukkig kunnen we er samen goed over praten. Zo fijn om m’n man in z’n ogen te kunnen kijken en in zijn blik hetzelfde te zien als wat ik voel. Een knuffel op afstand. En zodra het kan een echte knuffel. Je hoort wel eens dat het stellen uit elkaar drijft, maar ons brengt het juist dichter bij elkaar… ♥