Mijn schoonzusje had een paar maanden geleden een blindedarmontsteking. Iedereen zei: jeetje, wat heftig. Wat het ook was natuurlijk. Als ik mensen vertel dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad, zijn er genoeg mensen die denken dat het gewoon een ‘ander soort miskraam’ is of gewoon niet weten wat het is en je glazig aan kijken, niet wetend wat te zeggen (logisch ook als je niet weet wat het inhoudt natuurlijk!). Maar het viel me op dat ik precies dezelfde (spoed)operatie heb gehad én een kindje ben verloren en dat mensen eigenlijk geen flauw idee hebben. Het illustreerde voor mij weer dat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap nog enorm onbekend is en wel wat meer aandacht mag krijgen. 

Maar als niemand weet wat een bbz inhoudt, waar moet je dan met je vragen, zorgen, twijfels en angstige momenten heen? Als niemand in je omgeving écht snapt hoe het is om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te hebben ervaren? (wat ook logisch is)

Ik vond mijn heil op Facebook. In Amerika wordt er veel aan ‘awareness’ gedaan voor ‘ectopic pregnancies’ en daar voel ik me goed bij. Daar is de taboe overigens nog groter, want in bepaalde groeperingen wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, of beter gezegd het weghalen ervan/de operatie, als abortus gezien (mijn inziens volledig onterecht). Omdat de populatie groter is, zijn ook de groepen lotgenoten groter.

Ik zit in een paar Amerikaanse (besloten) Facebook groepen:

• Ectopic Pregnancy Support Group (2000 leden): voor support/steun/verwerking en alle zorgen en vragen rondom je buitenbaarmoederlijke zwangerschap
• TTC after an ectopic pregnancy (1200 leden): voor als je weer zwanger wilt worden en je het fijn vind met dames te praten die in hetzelfde schuitje zitten en écht begrijpen hoe het is om weer elke maand ik die vreselijke spanning te zitten. Of je wel/niet zwanger bent ik één ding. Maar of het niet wéér verkeerd zit is een tweede.

Elke maand is er wel iemand die in precies hetzelfde schuitje zit (zelfs zelfde dag in cyclus soms).  Zo fijn dat je allemaal hetzelfde gevoel kent. De angst, de twijfels, de spanning. Het verlangen, de hoop. En het verscheurde gevoel als je ineens zwanger bent. Eerst de opluchting en blijheid en al heel snel, of misschien wel tegelijkertijd, de spanning en angst.

Omdat ik de steun die ik daar vond heel waardevol vond, besloot ik zelf een Nederlandstalige groep op te richten: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Eerst heette hij anders, maar ik had het idee dat ik niet goed werd gevonden, dus heb ik hem hernoemd. Er zijn nog maar 13 leden en er is nog weinig ‘verkeer’. Maar zoiets moet langzaam groeien. Ik hoop dat het uit mag groeien tot een Nederlandse supportgroep, waar alle vrouwen die een bbz hebben meegemaakt hun ‘ei’ (pun intended) kwijt kunnen.

Anyways, voel je welkom Buitenbaarmoederlijke zwangerschap!

Liefs ♥

P.S. Er is ook een groep Pregnant Support After an Ectopic (200 leden), voor als je zwanger bent na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en in de andere twee groepen niet zo goed meer terecht kan. Maar daar mag ik helaas nog geen lid van worden 😉