Tips om een vriendin die héél graag moeder wordt te steunen

Nog steeds vind ik alles wat met baby’s en zwangerschap te maken heeft enorm leuk. En ik ben ook oprecht blij voor iedereen die een kindje verwacht. Ik vraag regelmatig om updates en ben oprecht geïnteresseerd in de voortgang van de babykamer, alle aankopen, de echo’s, de bezoekjes aan de verloskundige. Ik geef zelfs met heel veel plezier wekelijks lessen yoga aan een leuke groep zwangere dames. Maar niet elke kinderloze vrouw trekt dat… En ook ik heb natuurlijk wel eens een baalmomentje…

Ik merk zelf ook dat sommige mensen mij anders benaderen sinds ze weten dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad en inmiddels alweer bijna een jaar bezig ben met zwanger raken. Maar onze kinderwens blijft onvervuld. Er zijn mensen waarbij ik het gevoel heb dat ze op eieren gaan lopen en niks meer durven te vertellen of vragen. En er is ook een groep die voor ons gevoel doet alsof het er niks is gebeurd. Het fijnst zou zijn als mensen bij twijfel gewoon even vragen hoe wij ons over al die babypraat voelen, in plaats voor ons te denken en ons niet meer te betrekken bij dat deel van hun leven. Dat is veel confronterender en een bevestiging dat we er niet bij horen. Bij de papa’s en mama’s…

We snappen dat het ook reuze moeilijk is om in te schatten wat wel en niet goed is om te doen. Daarom een blogpost met tips hoe je vriendinnen – of collega’s of zussen of buurvrouwen – die al heel lang een kindje willen maar niet krijgen kunt steunen.

P.S. Dit zijn niet alleen mijn/onze ervaringen, dus ken je ons en lees je m’n blog, vat het niet persoonlijk op! ♥ Of zie tip 4 😉

Tip 1: Luister naar haar verhaal en erken haar gevoelens

Zij wil (ook) héél graag een baby. Ook al krijst die van jou nachten door, jouw problemen ompraten naar de voordelen van kinderloosheid (“Jij kunt tenminste lekker doorslapen”) werkt niet. Ze wil je dan waarschijnlijk alleen maar een mep verkopen. Onderdruk de neiging om te gaan praten in termen van oplossen (“Neem anders een hond”) of wegwuiven (“Je bent nog zo jong”). Onderbreek haar verhaal ook vooral niet met de ervaringen van de nicht van de buurvrouw van je zus die na dertig jaar toch nog spontaan zwanger werd. Een luisterend oor en een simpel “Wat rot voor je” is echt voldoende 🙂

Tip 2: Gebruik NOOIT de woorden ‘loslaten’ of ‘komt goed’

Bijna niets is erger dan telkens te moeten horen dat je het ‘gewoon moet loslaten’ of verhalen te horen over mensen die echt pas een kindje kregen toen ze ‘loslieten’. Ten eerste: hoe moet ze dat doen dan, loslaten? En ten tweede: zo geef je haar de schuld van haar eigen kinderloosheid: ze is er gewoon te veel mee bezig. En roep nooit dat het ‘wel goed komt’. Tenzij je 100 procent zeker weet dat je waarzeggende capaciteiten hebt. Met zo’n opmerking neem je haar probleem niet serieus en ontneem je haar de ruimte om te praten over haar grootste angst: wat als het nou echt niet lukt?

Tip 4: Bij twijfel: vraag!

Ga NIET op eieren lopen, maar durf vragen te stellen als je ergens over twijfelt. Voorbeeld: ze kan het misschien soms best confronterend vinden om jouw babyfoto’s te krijgen, maar niets is erger dan ongevraagd als enige van al je vriendinnen ze juist niet te ontvangen. Vraag dus wat ze wil! En als ze zelf aangeeft dat ze die gezellig gezinsfoto’s even te confronterend vindt (of niet meteen op kraamvisite komt, of de verjaardag van je kindje liever overslaat), probeer dat dan ook echt te snappen. Of als dat niet mogelijk is, respecteer haar keuze dan wel. Zij vindt het ook niet leuk om die keuze te moeten maken.

Tip 5: Lees je in

Doe dit om haar te begrijpen, zodat je weet wat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap inhoudt, of waar ‘bbz’ (of ‘IUI’, ‘IVF’ en ‘ICSI’) voor staat. Maar sla haar niet te pas en te onpas met tips over spontaan zwanger worden om de oren. Ze leest zelf hoogstwaarschijnlijk alles wat los en vast zit over zwanger raken en heeft al meer geprobeerd dan ze je ooit zal vertellen.

Tip 6: Laat merken dat je weet dat sommige dagen/weken/maanden lastig kunnen zijn

Bijvoorbeeld de ellendige ‘wachtweken’ (tussen eisprong en menstruatie in), of de uitgerekende datum van het kindje wat nooit geboren gaat worden. Of wanneer het een jaar geleden is dat het mis ging. Maar ook dagen als Moederdag. Of de hele maand december. Wanneer ze echt dacht dat vorig jaar de laatste kerst met z’n tweeën zou zijn, maar het toch wéér een kinderloos jaar is geworden. Stuur haar op zulke momenten eens een kaartje, een mailtje of een lief berichtje om te laten weten dat je aan haar denkt. Dat waardeert ze ongetwijfeld!

 Heb je zelf nog tips? Laat het hieronder weten!