Pfoeh… We hebben het toch maar gedaan. Die second opinion waar we maar tegenaan zaten te hikken. Helemaal in Voorburg: behoorlijk eind rijden! Maar gelukkig konden we bij de broer van Frans en schoonzus slapen op 20 minuten rijden van het ziekenhuis. Meteen een supergezellige avond gehad! Dus het was sowieso een geslaagde trip.

Heeeel vroeg ging de wekker. Niet megaveel vroeger dan voor werk, maar pfff… GAAP! Dus na een snel ontbijt gauw op pad… Bij het ziekenhuis aangekomen moesten we nog een ‘pas’ (papiertje met sticker met barcode erop) laten maken. Maar eenmaal op de afdeling hadden we die helemaal niet nodig. Lekker handig 😉 Maakt niet uit, we waren nog op tijd. We werden gewogen en gemeten. Viel ons allebei mee, pfiewww 😉 Haha! En toen waren we al snel aan de beurt bij dr. Santbrink.

Heel fijn was dat hij vooraf even zei hoe het gesprek zou gaan. We hadden helemaal geen idee. Bewust de verwachtingen maar erg laag gezet, want anders kon het alleen maar tegenvallen. Hij had ons verhaal gelezen en onze testuitslagen bekeken. Hij wilde ons verhaal ook nog even van onszelf horen, zodat we het over hetzelfde hadden.

Er was al een foutje in geslopen want hij zei dat we al sinds augustus 2013 aan het proberen waren. Uhh.. Nee 😉 Toen was ik met de pil gestopt en pas in april 2014 hebben we een halfslachtige poging gedaan, was ik in 1x zwanger en 8 weken later mochten we opnieuw beginnen… Maar gelukkig maakte dat verder niet zo uit voor het gesprek 😉

Hij vroeg flink door op m’n veranderde menstruatie. Wat ik heel fijn vond, want zo had ik eindelijk het gevoel dat het inderdaad niet klopt zoals het nu is. Dat ik serieus werd genomen.

Zijn observaties:

  1. Je cyclus is een beetje apart, lang, maar weinig bloedverlies en niet onbelangrijk: hij is veranderd na de bbz
  2. Je hebt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en dus per definitie een beschadiging aan de eileider, omdat ze die hebben laten zitten. Hij is van mening dat hij er dus net zo goed uitgehaald had kunnen worden. Waar ik altijd al bang voor was geweest. Maar hij zei ook: “dat is een visie. Jouw gynaecoloog heeft ‘m vast met een reden laten zitten.”

Mogelijke oorzaken:

  1. Je cyclus, die ‘wappert’ een beetje – aldus Santbrink; dus daar moeten we misschien wat meer grip op zien te krijgen, hoe die in elkaar zit.
  2. Er is iets meer aan de hand met je eileiders – heel plausibel natuurlijk na een bbz, die heb ik ook niet voor niks gehad (óf omdat er iets met het embryo was, maar dan zou het goed nog een keer kunnen gebeuren van ons samen; óf omdat er iets met m’n eileider/s was, en ook dan kan het goed nog een keer gebeuren omdat ik ze beide nog heb en er alleen maar meer beschadigd is dan voor de bbz)
  3. Je doet het niet vaak genoeg – maar dat kon hij na een blik op m’n appje (hierin houd ik m’n menstruatie, maar ook de ‘keren’ bij) afstrepen.

Kortom.. Zijn aanbeveling:

  1. Bloedonderzoek gedurende een hele cyclus + temperaturen om met die gegevens meer inzicht te krijgen in het verloop van mijn cyclus. Geen moeite, dus dat moeten we maar meteen gaan doen.
  2. Evt. toch een HSG, een baarmoederfoto. Zijn speech was wel overtuigender dan die van mijn eigen gynaecoloog die het niet aanraadde. Hij zei dat hij HSG’s meerdere keren per week doet, al 15 jaar lang en dat er nog nooit een infectie is opgetreden. In het ADRZ wilden ze me preventief antibiotica geven. Dat vond ik 3x niks. En daaruit sprak voor mij ook een groot risico op infectie… En infectie is wel het laatste wat ik wil, want dan worden m’n eileiders alleen maar slechter… Hij gaf wel toe dat het inderdaad zo is dat bij 50% van de HSG’s waarop een of beide eileiders niet doorgankelijk lijken, er uiteindelijk niks aan de hand is. Dus zorgen (en een laparoscopie/kijkoperatie) voor niks. Maar hij zei er ook bij dat in ons geval er voorkennis is, wat er normaal niet is. Bij mij is het zo dat ze al verwachten dat links niet doorgankelijk is. Dus als dat ook het beeld op de HSG is, dan kunnen ze er wel vanuit gaan dat het ook echt zo is, zonder verder onderzoek.
  3. IUI met injecties. Niet met pillen (Clomid), want… Ai… Dat ben ik vergeten. Mocht ik er nog op komen, dan hoor je het! Maar die hormonen raadt hij wel aan, om m’n cyclus strak te trekken, beter te regelen… Om het ‘wapperen’ te stoppen.

Hmm… Weet nog niet wat ik hiervan vind, maar zijn verhaal is weer overtuigender dan dat in het ADRZ. Maar of ik dat nu goed of slecht vind, weet ik nog niet. Gelukkig staat F. ook nog steeds niet ineens te springen om de medische molen, dus daar heb ik mazzel mee. Hij zei in de auto: weet niet of ik dat wil hoor, IUI.. Die polonaise aan jouw lijf. En ik weet ook niet of ik het zelf zou willen als ik in jouw schoenen zou staan. Gotta love him! Man naar m’n hart! ♥