Vrijdag heeft F. in alle vroegte z’n zaad gedropt bij het ziekenhuis voor een ‘semen screening’ oftwel sperma onderzoek. Inmiddels is hij het potje gewend, dus hij is een echte pro 😉 Hij had de auto alvast klaar gezet en ijsvrij gemaakt, zodat hij geen tijd zou verliezen met krabben. Dat hij vervolgens achter een traag vooruit kruipende vrachtwagen zat, hielp niet echt mee aan het stressniveau 😉 Dinsdag krijgen we de uitslag pas. Onlogisch als je het mij vraagt, want dan zijn ze zéker allemaal al dood! 😛 We hadden verwacht dat die uitslag wel eerder zou komen, maar kennelijk doen ze er nog meer mee! We wachten het af!
Vandaag vroeg een collega, nadat we het dagelijkse lunchrondje hadden gelopen en het over kinderen ging, of ik dat niet moeilijk vond. Hij vroeg zich af “of het niet heel vervelend is voor [mij] is om over kinderen, baby’s en kinderwensen te praten?” Hij kon zich “voorstellen dat [ik] het niet kan aanhoren onderhand” (even voor de lezer: er zijn weer 4 baby’s in aantocht binnen het bedrijf). Maar uiteraard vind ik het alleen maar leuk. Ben nog steeds enorm fan van alles wat met zwangerschap en baby’s te maken heeft. Dat verandert niet. Ik vond het echt zo lief dat hij daar over na had gedacht! Wat een fijne collega’s heb ik toch. Mijn tweede familie 🙂
Ik zat er nog ben juist eerder bang dat vrienden, collega’s en familie het straks aan ons niet goed durven te vertellen als zij een kindje verwachten. Juist dán voel ik me er écht buiten staan. Dát gaat zeer doen. Als ze aan iedereen heel enthousiast op een leuke blije manier vertellen of aankondigen dat er een spruit in aantocht is, en tegen ons met lood in de schoenen. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Maar goed, zo ver is het nog niet! Af en toe mag ik het van mezelf best even moeilijk vinden dat het ons nog niet is gelukt… En in de tussentijd benadruk ik bij iedereen dat ik het alleen maar leuk vind! Wat dat is óók zo! 😀