Zoals ook in m’n vorige blogpost geschreven, had ik laatst een goed – en lang – telefoongesprek gehad met m’n gynaecoloog. Zo fijn dat ze echt de tijd voor me nam. We konden ook open praten over wel/geen second opinion, wat nou wijsheid is en de ‘kosten/baten’ tegen elkaar wegstrepen. Ook durfde ik haar eerlijk te vragen: ‘hebben we echt alles getest wat er te testen valt? Hebben we niks over het hoofd gezien?’ Ik wil dat weten, want als ik tot een laparoscopie besluit, wil ik niet dat achteraf blijkt dat het niet nodig is geweest omdat de subfertiliteit eigenlijk aan iets ligt wat al eerder getest had kunnen worden.
Via de huisarts heb ik m’n schildklier (TSH) en op suiker/diabetes laten testen. Bloedprikken is toch minder ingrijpend dan een kijkoperatie 😉 Die twee waren goed. Gelukkig! Of toch ook niet… Soms hoop je bijna dat er een keer wel iets ‘mis’ is, dat geeft meer antwoorden, dan dit gezwem in de oceaan zonder land in zicht.
Maar goed, terug naar het telefoongesprek. De gynaecoloog zei: ‘we kunnen nog wel voor de zekerheid op chlamydia testen?’ Ik weet dat chlamydia een risicofactor is voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen omdat het voor ontstekingen in de eileiders zorgt. En je kunt chlamydia (jarenlang!) hebben zonder het te merken. En het kan dus eventueel sub-/infertiliteit veroorzaken. Kortom: legitiem onderzoek.
Maar gezien mijn verleden en mijn ‘probleem’ in die regio, kon ik mij niet voorstellen dat ik dit gehad zou kunnen hebben. Twee partners is niet schokkend veel… Toch bekroop me na het bloedprikken ineens de gedachte dat mijn ex en man theoretisch gezien toch ooit chlamydia opgelopen hadden kunnen hebben… Niet dat ik dat DENK, maar toch… Het KAN… Maar op de uitslag van dit bloedonderzoek (op antistoffen) moet je een week wachten. Arghhhh…
M’n man voelde zich na mijn verhaal al bijna schuldig; want als ik positief zou testen, dan was die bbz waarschijnlijk toch ook niet helemaal ‘domme pech’. En dan een week moeten wachten…
Op dinsdagochtend mocht ik bellen: ‘moment geduld alstublieft’ [… 5 zenuwslopende minuten later] ‘nee, de uitslag is nog niet binnen, kunt u donderdag terugbellen’ ARGH! Haha… Niet grappig!
Donderdag – gelukkig woensdag zo druk dat ik er niet meer aan dacht en het zelfs donderdagochtend bijna vergat – weer gebeld. De uitslag was net binnen en de gynaecoloog moest er nog even naar kijken [… weer 5 zenuwslopende minuten later] ‘De testuitslag is negatief…’ [bleef even stil] ‘Dat betekent dat u geen chlamydia heeft [of heeft gehad]’ PFIEW! 😀
Ik kon het me al niet voorstellen, maar toch is het een hele opluchting! Hoef ik op niemand boos te worden of moeilijke gesprekken aan te gaan 😛 Jeee!
Kortom: geen chlamydia, geen SOA!
Maar wat is er dan wel aan de hand…? De tijd zal het leren.. Of niet…
Houd je taai!